2012, ഒക്‌ടോബർ 8, തിങ്കളാഴ്‌ച

ചിനാര്‍ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലെ നിഴലുകള്‍

നേരം വെളുക്കാന്‍ ഇനിയും സമയം ബാക്കിയുണ്ട്.

കിഴക്കേ ചക്രവാളത്തില്‍ ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന മലയുടെ  ഭീമാകാരമായ കറുത്ത രൂപത്തിനു മുകളില്‍  മെഴുകുതിരി ഉരുകിയതു പോലെ  ഒഴുകിയിറങ്ങിയ   മഞ്ഞുപാളികള്‍ രാത്രിയുടെ  അരണ്ട പ്രകാശത്തിലും   തിളങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

മലയുടെ ചുവട്ടിലുള്ള  അതിവിശാലമായ സമതലത്തില്‍ പരന്നു കിടക്കുന്ന ആപ്പിള്‍ തോട്ടങ്ങളും  നെല്‍പ്പാടങ്ങളും ഇരുളിന്റെ കരിമ്പടം  വാരിപ്പുതച്ചു  വിറങ്ങലിച്ചു കിടന്നു.

സമതലത്തിന്റെ തെക്കേ അറ്റത്തുള്ള മൊട്ടക്കുന്നിന്റെ മുകളില്‍  രണ്ടടി കനത്തില്‍ മഞ്ഞു വീണു  കിടന്നിരുന്നു. അതിന്റെ  ഇടത്തേ ചരുവില്‍ അത്ര  പെട്ടെന്നു കണ്ണില്‍ പെടാത്ത വിധത്തില്‍ നിര്‍മ്മിച്ച ട്രുഞ്ചിനുള്ളില്‍ നാലടിയോളം പൊക്കത്തില്‍ അടുക്കിവച്ചിരിക്കുന്ന മണല്‍ ചാക്കുകള്‍ക്ക് പിറകില്‍  കിഷന്‍ സിംഗ്  കൂനിക്കൂടിയിരുന്നു.

ട്രുഞ്ചിനു മുകളിലുള്ള തകര ഷീറ്റുകളില്‍ അപ്പോഴും മഞ്ഞു വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു.  ഷീറ്റില്‍ വീണ മഞ്ഞു തുള്ളികള്‍  വശങ്ങളിലൂടെ ഒഴുകി ട്രഞ്ചിനുള്ളില്‍  തളം കെട്ടിക്കിടന്നു. മഞ്ഞിനേക്കാള്‍ തണുപ്പേറിയ ആ വെള്ളത്തില്‍ കിഷന്‍ സിംഗിന്റെ  ബൂട്ട്  നനഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ട്രഞ്ചില്‍ ഡ്യൂട്ടിയിലുള്ള പട്ടാളക്കാര്‍ക്ക്  തണുപ്പകറ്റാനായി കല്‍ക്കരിയിട്ടു   കത്തിക്കുന്ന  ബുക്കാരിയുടെ അരികില്‍ മാത്രം അല്പം സ്ഥലം നനയാതെ കിടപ്പുണ്ട്.

 ബുക്കാരിയ്ക്കകത്തുള്ള  കല്‍ക്കരി എരിഞ്ഞുതീര്‍ന്നിരുന്നു. കിഷന്‍ സിംഗ്  അടുത്തു വച്ചിരുന്ന നീളമുള്ള കമ്പിയെടുത്ത്  ബുക്കാരിയുടെ  അടിയില്‍ നിറഞ്ഞിരുന്ന ചാരം ഇളക്കിക്കിക്കളഞ്ഞു. പിന്നെ  കൊട്ടയില്‍ നിറച്ചു വച്ചിരുന്ന കല്‍ക്കരിയില്‍ നിന്നും കുറച്ചു വാരി ബുക്കാരിയിലിട്ടു വീണ്ടും  കമ്പി കൊണ്ട്    ഇളക്കിയപ്പോള്‍ അതിനുള്ളിലെ കനലുകള്‍ കണ്ണു ചിമ്മിത്തുറന്നു. ട്രുഞ്ചിനുള്ളിലെ  തണുപ്പിന് അല്പമൊരു ശമനമുണ്ടായയതായി  കിഷന്‍ സിങ്ങിനു തോന്നി.

ട്രഞ്ചിരിക്കുന്ന മൊട്ടക്കുന്നിനു നേരെ എതിര്‍വശത്തായി അതേ വലിപ്പത്തിലുള്ള  മറ്റൊരു കുന്നുണ്ട്. അവിടെയൊരു ഗ്രാമവുമുണ്ട്. രണ്ടു കുന്നുകള്‍ക്കും ഇടയിലായി ഒരു ചെറിയ   അരുവി ഒഴുകുന്നു.   അപ്പുറത്തെ കുന്നിലുള്ള   ഗ്രാമത്തിനെ ലക്ഷ്യം  വച്ച്  മണല്‍ ചാക്കിനു പിറകില്‍  ഉറപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തിയ ലൈറ്റ് മെഷീന്‍ ഗണ്ണിന്റെ ബാരലില്‍ മഞ്ഞു കണികകള്‍   ഉറഞ്ഞു കൂടി നിന്നിരുന്നു. കിഷന്‍ സിംഗ് അതു തന്റെ നഗ്നമായ കൈ വെള്ള കൊണ്ടു  തുടച്ചു മാറ്റി. തോക്കിന്റെ    ബാരലിനുള്ളില്‍  ഈര്‍പ്പം കയറാതിരിക്കാനായി  മുന്‍ഭാഗത്തു തിരുകി വച്ചിരുന്ന തുണി അല്പം കൂടി  ഉള്ളിലേയ്ക്ക്  തള്ളി വച്ചിട്ട്  കിഷന്‍ സിംഗ് അസഹ്യതയോടെ   കൈത്തലം  താന്‍  ഇട്ടിരുന്ന  ഓവര്‍ കോട്ടിന്റെ പുറത്തു  അമര്‍ത്തിത്തുടച്ചു. കൈവെള്ളകള്‍  ബുക്കാരിയ്ക്ക്  മുകളിലേയ്ക്ക് നീട്ടിപ്പിടിച്ചു ചൂടാക്കി. .

കുന്നിനു മുകളിലുള്ള  ഗ്രാമത്തിലെ പുല്ലും തകര ഷീറ്റും കൊണ്ടു നിര്‍മ്മിച്ച കുടിലുകള്‍  പ്രേതഭവനങ്ങള്‍ പോലെ അവ്യക്തമായി  നിലകൊണ്ടു. ആ കുടിലുകളില്‍ താമസിക്കുന്ന ഗ്രാമ വാസികള്‍ കാശ്മീര്‍ ഉഗ്രവാദികളുമായി അടുത്ത ബന്ധം പുലര്‍ത്തുന്നവരാണെന്നും സമതലത്തോടു  ചേര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന മലയിലെ വനത്തില്‍ ഒളിച്ചു താമസിക്കുന്ന അവര്‍ ഇടയ്ക്കിടെ ഗ്രാമത്തില്‍  വരാറുണ്ടെന്നുമുള്ള വിവരം  കിട്ടിയപ്പോഴാണ്  ഈ ട്രഞ്ചില്‍ ഡ്യൂട്ടി തുടങ്ങിയത്  എന്നു കിഷന്‍ സിംഗ് ഓര്‍ത്തു.   മൊട്ടക്കുന്നിന്റെ മുകളില്‍ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന  മിലിട്ടറി ആസ്ഥാനം ആക്രമിക്കാന്‍ ഉഗ്രവാദികള്‍ പ്ലാനിട്ടിട്ടുള്ളതായി  ഇന്റലിജെന്‍സ്  റിപ്പോര്‍ട്ടുകളും കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്.

മൊട്ടക്കുന്നിനെ  ചുറ്റി നാല് ട്രഞ്ചുകളാണ്  ഉള്ളത്.    നാലിലും കാവല്‍ക്കാര്‍  ഉണ്ടെങ്കിലും ഏറ്റവും അപകടകരമായ   ട്രഞ്ചിലാണ് കിഷന്‍ സിംഗ് നില്‍ക്കുന്നത്. മലയിറങ്ങി  നേരെ എതിര്‍ ഭാഗത്തുള്ള കുന്നിലെ ഗ്രാമത്തില്‍ എത്തുന്ന ഉഗ്രവാദികള്‍ക്ക്  മിലിട്ടറി ആസ്ഥാനം ആക്രമിക്കാന്‍ ഏറ്റവും സൌകര്യ പ്രദമായ  മാര്‍ഗ്ഗം കിഷന്‍ സിംഗ് നില്‍ക്കുന്ന  ട്രഞ്ചിനു താഴെ നൂറു മീറ്റര്‍ മാത്രം അകലത്തില്‍ ഒഴുകുന്ന അരുവി കടന്നു   കുത്തനെയുള്ള  കയറ്റം കയറി വരികയെന്നതാണ്.  അങ്ങിനെ വന്നാല്‍ ട്രുഞ്ചിലിരിയ്ക്കുന്ന കാവല്‍ക്കാരന്  അത്ര പെട്ടെന്നു   അവരെ  കാണാന്‍ പറ്റിയെന്നു വരില്ല. മുകളില്‍ ട്രുഞ്ചിന്റെ അടുത്തെത്തിയാല്‍ മാത്രമേ ഡ്യൂട്ടിക്കാരന്  അവരെ കാണാന്‍ കഴിയൂ . അപ്പോഴേയ്ക്കും ഉഗ്രവാദികള്‍ ആക്രമണം അഴിച്ചു വിട്ടാല്‍ ഒരു പക്ഷെ ട്രഞ്ചിലുള്ള കാവല്‍ക്കാരന്  പ്രത്യാക്രമണം ചെയ്യാനും  പറ്റിയെന്നു   വരില്ല.

കിഷന്‍ സിംഗ്   വാച്ചിലേയ്ക്ക്  നോക്കി. സമയം മൂന്നു മണി കഴിഞ്ഞു  പത്തു മിനിട്ടായിരിക്കുന്നു.   മുക്കാല്‍ മണിക്കൂര്‍ കൂടി കഴിഞ്ഞാല്‍ കിഷന്‍ സിംഗിന്റെ ഡ്യൂട്ടി സമയം തീരും. അയാള്‍ മണല്‍ ചക്കുകള്‍ക്ക്  പിറകില്‍ നിന്ന്  അകലെ  ഗ്രാമത്തിലേയ്ക്ക്  നോട്ടമയച്ചു.

 മഞ്ഞു പുതപ്പിനുള്ളില്‍ സുഖശയനം കൊള്ളുകയാണ്  ഗ്രാമം. തുടര്‍ച്ചയായ മഞ്ഞു വീഴ്ച മൂലം  തകരഷീറ്റുകള്‍  മേഞ്ഞ കൂര്‍ത്ത മേല്‍ക്കൂരയുള്ള വീടുകള്‍   വലിയ കൂണുകള്‍ പോലെ കാണപ്പെട്ടു.     ഒരു വിളക്കു പോലും എങ്ങും കത്തുന്നില്ല.  രാത്രി  എട്ടുമണി കഴിഞ്ഞാല്‍  എല്ലാ വീടുകളിലും വിളക്കുകള്‍ അണയ്ക്കുകയും ആളുകള്‍ വീടിനുള്ളില്‍ കയറി കതകുകളും ജനലുകളും അടച്ചു ഭദ്രമായി ബന്ധിയ്ക്കുകയും ചെയ്യും.  പിന്നെ നേരം  പുലര്‍ന്നാല്‍  മാത്രമേ ആ കതകുകളും ജനാലകളും   തുറക്കപ്പെടൂ.  അതാണ്‌  "കുപ്പുവാര" എന്ന അതിര്‍ത്തി ജില്ലയിലുള്ള ഗ്രാമങ്ങള്‍ക്ക് പട്ടാളം  കൊടുത്തിട്ടുള്ള നിര്‍ദ്ദേശം.

ഗ്രാമവാസികളുടെ സുരക്ഷ മുന്‍നിര്‍ത്തിയാണ്  ഈ നിര്‍ദ്ദേശം കൊടുത്തിരിയ്ക്കുന്നത്.  മലയിലെ ഉള്‍വനങ്ങളില്‍ ദിവസങ്ങളോളം ഭക്ഷണമില്ലാതെ കഴിയുന്ന ഉഗ്രവാദികള്‍ ഇരുട്ടുള്ള രാത്രികളില്‍ വനത്തില്‍ നിന്നും ഗ്രാമത്തിലെത്തി  കണ്ണില്‍ പെടുന്ന ഏതെങ്കിലും വീടുകളില്‍ മുട്ടിവിളിക്കും. കതുകു തുറന്നാലുടന്‍  വീടിനുള്ളിലേയ്ക്ക് ഇരച്ചു കയറുന്ന അവര്‍ വീട്ടുകാരെ തോക്കിന്‍ മുനയില്‍ നിര്‍ത്തി ഭക്ഷണവും വെള്ളവും ചിലപ്പോള്‍ മദ്യവും ആവശ്യപ്പെടും. അവര്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്നതു മുഴുവന്‍  ചെയ്തു കൊടുക്കുക മാത്രമേ  ആ വീടുകാര്‍ക്ക്  പിന്നെ നിവൃത്തിയുള്ളൂ. വയറു നിറയെ ചോറും ചപ്പാത്തിയും കോഴിക്കറിയും കഴിച്ചിട്ട് അവര്‍ അവിടെ നിന്നും തിരോധാനം ചെയ്യും. പ്രായ പൂര്‍ത്തിയായ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ഉള്ള വീടാണെങ്കില്‍ അവരെ മാതാപിതാക്കളുടെ കണ്‍മുന്നില്‍    വച്ചു തന്നെ മാനഭംഗം ചെയ്യാനും ആ കശ്മലന്മാര്‍ മടിക്കാറില്ല.

ദിവസങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ്  മലയടിവാരത്തില്‍ ആടിനു  പുല്ലറുക്കാന്‍  പോയ പതിനഞ്ചു വയസ്സുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ ഉഗ്രവാദികള്‍ തട്ടിയെടുത്ത കാര്യം കിഷന്‍ സിംഗ് ഓര്‍ത്തു. മൂന്ന് ദിവസങ്ങള്‍ക്കു ശേഷമാണ്  ഒന്നിലധികം പേരുടെ കാമവെറിക്കിരയായ  ആ പിഞ്ചുശരീരം   അരുവിയുടെ കരയിലെ കുറ്റിക്കാട്ടില്‍ കണ്ടെത്തിയത്.

ഒരു ദീര്‍ഘ നിശ്വാസത്തോടെ  കിഷന്‍ സിംഗ്  ഗ്രാമത്തില്‍ നിന്നും നോട്ടം പിന്‍വലിച്ചിട്ടു   മണല്‍ ചാക്കുകളോട്  ചേര്‍ന്നു നിന്ന്  താഴെ അരുവിയും പരിസരവും ഒന്നു കൂടെ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ചു.  സംശയാസ്പദമായി ഒന്നിമില്ലെന്നുറപ്പു വരുത്തി വീണ്ടും ബുക്കാരിയുടെ അരികിലെത്തി കോട്ടിന്റെ പോക്കറ്റില്‍  കിടന്ന ഒരു കത്തെടുത്തു നിവര്‍ത്തി. ബുക്കാരിയില്‍ നിന്നും പാളി വീഴുന്ന വെളിച്ചത്തില്‍  അതിലെ വരികള്‍ വായിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.

"ഇരുപത്തി മൂന്നാം  തീയതി   ആശുപത്രിയില്‍ എത്തണമെന്നാണ്  ഡോക്ടറമ്മ  പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. അതിനു മുന്‍പ്  ലീവിന് വരാന്‍ പറ്റുമോ?... ഇത്രയും  ദൂരം എനിക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാന്‍ കഴിയില്ല.   ഇപ്പോള്‍ വയറൊക്കെ വല്ലാതെ വീര്‍ത്തിട്ടുണ്ട്‌  കേട്ടോ...നടക്കാനും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട്.. ഒരു പക്ഷെ ഓപ്പറേഷന്‍ വേണ്ടി  വരുമത്രേ... എനിക്കെന്തോ വല്ലാത്ത പേടി തോന്നുന്നു"

തണുപ്പു കൊണ്ടു  നനഞ്ഞ കടലാസിലെ വടിവില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങളില്‍  ഗീതാഞ്ജലിയുടെ വിളറിയ മുഖം തെളിയുന്നതും  വിടര്‍ന്നതെങ്കിലും കുഴിയിലാണ്ട കണ്ണുകളില്‍ ദൈന്യതയുടെ  നിഴല്‍ വീഴുന്നതും അയാള്‍ കണ്ടു.

എങ്കിലും ആ കണ്ണുകളില്‍   പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു തിളക്കമുണ്ടായിരുന്നു. 

ലീവിനുള്ള അപേക്ഷ കൊടുത്തിട്ട് രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കമ്മാണ്ടിംഗ്  ഓഫീസര്‍ അവധിയിലായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഇന്നലെയാണ്  ലീവ് അനുവദിച്ചു  കിട്ടിയത്. ഇന്നലെത്തന്നെ റിസര്‍വ്വേഷന്‍ ചെയ്യാന്‍ പോയെങ്കിലും വെയിറ്റിംഗ് ലിസ്റ്റിലാണ്. അതു സാരമില്ല.  രാവിലെ തന്നെ പുറപ്പെട്ടാല്‍ മാത്രമേ ഇരുപത്തിരണ്ടാം തീയതിയെങ്കിലും നാട്ടിലെത്താന്‍ പറ്റൂ. ഡ്യൂട്ടി തീരാന്‍ ഇനിയും അര മണിക്കൂര്‍ കൂടി മാത്രമേയുള്ളൂ. കഴിഞ്ഞാലുടന്‍ ബാരക്കിലെത്തി കുളിച്ചു തയ്യാറായി കമ്പനി ഓഫീസില്‍ നിന്നും  ലീവ്  സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ്  വാങ്ങണം.

കിഷന്‍ സിംഗ്  തിടുക്കത്തില്‍ കത്തു  മടക്കി  പോക്കറ്റിലിട്ടു.  ഇടതുതോളില്‍ തൂങ്ങികിടക്കുന്ന   റൈഫിള്‍ എടുത്തു മണല്‍ ചാക്കിനോടു ചേര്‍ത്തു ചാരിവച്ചു.  കവിളില്‍  ഇറുകിയിരിക്കുന്ന   ഹെല്‍മെറ്റിന്റെ  സ്ടാപ്  അല്പമൊന്നയച്ചിട്ടു  കനത്ത   ബുള്ളറ്റ് പ്രൂഫ്‌  ചട്ടയുടെ  കുടുക്കുകള്‍  വിടര്‍ത്തി.

പെട്ടെന്ന്  ട്രഞ്ചിനു  താഴെ കുത്തനെയുള്ള കയറ്റത്തില്‍ നില്‍ക്കുന്ന കൂറ്റന്‍ ചിനാര്‍ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില്‍ ഒരു നിഴലനങ്ങി.  ഉടന്‍  ഒരു വെടിശബ്ദവും മുഴങ്ങി.  അതേ  സമയം തന്നെ ട്രഞ്ചിനുള്ളില്‍   നില്‍ക്കുന്ന കിഷന്‍ സിംഗിന്റെ  കാതുകള്‍ക്കരികിലൂടെ ഒരു വെടിയുണ്ട ശീല്‍ക്കാരത്തോടെ പാഞ്ഞു പോയി. അതു  ബുക്കാരിയുടെ പുകക്കുഴല്‍ തുളച്ചു പിറകിലെ മണ്‍ ഭിത്തിയില്‍ തറച്ചു.

ബുക്കാരിയില്‍ നിന്നും കനലുകള്‍ ചിതറിത്തെറിച്ചു.

അപ്രതീക്ഷിതമായ ആ സംഭവത്തില്‍ കിഷന്‍ സിംഗ് നടുങ്ങിപ്പോയി. അയാള്‍ മണല്‍ ചാക്കുകളുടെ മറവില്‍ ചാരിയിരുന്നു കിതച്ചു.

ചിനാര്‍  മരത്തിന്റെ മറവില്‍ നിന്നും വീണ്ടും തീയുണ്ടകള്‍  പാഞ്ഞു വന്നു. അവയുടെ പ്രഹരത്തില്‍  ട്രഞ്ചിന്റെ തകര ഷീറ്റുകള്‍ ഉഗ്രശബ്ദത്തോടെ വിറച്ചു. അതില്‍ കട്ടപിടിച്ചിരുന്ന മഞ്ഞു പാളികള്‍ ചില്ല്  കഷണങ്ങളായി അടര്‍ന്നു ട്രഞ്ചിന്റെ ഉള്ളിലേയ്ക്ക്   വീണു.  മണല്‍ ചാക്കുകളില്‍ ഉറപ്പിച്ചു വച്ചിരുന്ന ലൈറ്റ് മെഷീന്‍ ഗണ്ണിന്റെ അരികിലേയ്ക്ക്  ഇതിനകം കിഷന്‍ സിംഗ്  ഇഴഞ്ഞെത്തിയിരുന്നു.

ഇടതടവില്ലാതെ പാഞ്ഞുവരുന്ന വെടിയുണ്ടകളെ വക വയ്കാതെ മെഷീന്‍ ഗണ്ണിന്റെ ബാരല്‍ ചിനാര്‍  മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലേയ്ക്കു തിരിച്ചു  ഭീകരമായ ഒരലര്‍ച്ചയോടെ കിഷന്‍ സിംഗ്  ട്രിഗറില്‍  ആഞ്ഞു വലിച്ചു. 

ഒരു മിനിറ്റില്‍ അറുനൂറ്റി അന്‍പത്  എന്ന കണക്കില്‍  ആ തോക്കില്‍ നിന്നും   വെടിയുണ്ടകള്‍  ചിനാര്‍ മരത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി പാഞ്ഞു...

ചിനാര്‍ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില്‍  ശബ്ടിച്ചിരുന്ന തോക്കുകള്‍ ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദമായി.

അടുത്ത നിമിഷമാണ്  അതു സംഭവിച്ചത്...

എവിടെനിന്നോ പറന്നു വന്ന  ഒരു ഗ്രനേഡ് ട്രഞ്ചിനുള്ളില്‍  വീണു.

ഉഗ്രമായ ഒരു സ്ഫോടന ശബ്ദം...കത്തിയുയുയരുന്ന ഒരു തീജ്വാല...   കറുത്ത രാത്രിയെ കീറി മുറിച്ചു കൊണ്ട്  ഒരു നിലവിളി മുഴങ്ങി.

ചിനാര്‍ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലെ നിഴലുകള്‍ ഇതിനകം നിശ്ചലമായിരുന്നു.

ദൂരെ...മൈലുകള്‍  അകലെ...ഒരു കുടിലില്‍ വിളറിയ   മുഖവും ദൈന്യതയുടെ നിഴല്‍ വീണ  കണ്ണുകളും ഒരു മയക്കത്തിലേയ്ക്കു വഴുതുകയായിരുന്നു.

എങ്കിലും ആ മുഖത്തു  പ്രതീക്ഷയുടെ തിളക്കം അപ്പോഴുമുണ്ടായിരുന്നു.

28 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

രഘുനാഥന്‍ പറഞ്ഞു...

പെട്ടെന്ന് ട്രഞ്ചിനു താഴെ കുത്തനെയുള്ള കയറ്റത്തില്‍ നില്‍ക്കുന്ന കൂറ്റന്‍ ചിനാര്‍ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില്‍ ഒരു നിഴലനങ്ങി......

Echmukutty പറഞ്ഞു...

ചിനാര്‍ മരങ്ങളെക്കുറിച്ച് കുറെ ഓര്‍മ്മകള്‍.....

കഥ ഇഷ്ടമായി.

ആ തോക്കില്‍ നിന്നും തെറിക്കുന്ന വെടിയുണ്ടകളുടെ എണ്ണം വായിച്ച് ഞാന്‍ നടുങ്ങിയിരിക്കുകയാണു........

ഇന്‍ഡ്യാഹെറിറ്റേജ്‌:Indiaheritage പറഞ്ഞു...

മുകളില്‍ ഇരിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയക്കോമരങ്ങളുടെയും താഴെ ഇരിക്കുന്നവര്‍ഗ്ഗീയ ക്കോമരങ്ങളുടെയും കളികള്‍ക്കിടയില്‍ ജീവന്‍ കയ്യിലെടുത്ത്‌ നില്‍ക്കുന്ന പട്ടാളക്കാരുടെ മുന്നില്‍ ഒരു പ്രണാമം എന്നല്ലാതെ ഒന്നും പറയാനില്ല

jayanEvoor പറഞ്ഞു...

രക്തസാക്ഷികൾക്ക് പ്രണാമം...!

അവരുടെ ഉറ്റവർക്കായ് രണ്ടിറ്റ് കണ്ണീർത്തുള്ളികൾ.

ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം.

നമുക്കിതല്ലേ കഴിയൂ...

കൂതറHashimܓ പറഞ്ഞു...

സല്യൂട്ട്
വെരി ബിഗ് സല്യൂട്ട്..!

ജന്മസുകൃതം പറഞ്ഞു...

ആ തൂലികയുടെ ചലനം ഒരു നോവലിനു തുടക്കം കുറിക്കുന്നുണ്ട്....ഒരു ചെറുകഥയിൽ അത് ഒതുക്കാത്തതാണ് ഉചിതം....ഇഷ്ടപ്പെട്ടു കെട്ടൊ....പുതിയ പോസ്റ്റ് ഇടുമ്പോൾ
ലിങ്ക് തരാൻ മറക്കരുതെ.

രഘുനാഥന്‍ പറഞ്ഞു...

@ വരവിനും വായനയ്ക്കും നന്ദി എച്ചുമു...

@നന്ദി ഹെരിറ്റേജ് സാര്‍...ഇനി പോസ്റ്റുകള്‍ ഇടുമ്പോള്‍ തീര്‍ച്ചയായും മെയില്‍ അയയ്ക്കാം

@ നന്ദി ഡോക്ടര്‍...ഇങ്ങോട്ടുള്ള വരവൊക്കെ നിര്‍ത്തിയോ? :)

@നന്ദി ഹാഷിം :)

@ ജന്മസുകൃതം... വരവിനും വായനയ്ക്കും നന്ദി.... താങ്കള്‍ പറഞ്ഞ അഭിപ്രായം തന്നെ ശ്രീ കൂതറ ഹാഷിമും ഫോണിലൂടെ അറിയിച്ചിരുന്നു. രണ്ടുപേരുടേയും അഭിപ്രായങ്ങളെക്കുറിച്ചു ഞാന്‍ ഗൌരവമായിത്തന്നെ ആലോചിക്കുന്നുണ്ട്...പട്ടാളക്കാരുടെ ജീവിതരീതികളും അവരുടെ സുഖവും ദുഖവും സ്നേഹവും സ്നേഹഭംഗങ്ങളും ആശയും നിരാശയും ജോലിയുടെ അപകടകരമായ സാഹചര്യങ്ങളും ഒക്കെയുള്ള ഒരു നോവല്‍ എഴുതണമെന്നു ആഗ്രഹമുണ്ട്. സമയക്കുറവാണ് കാരണം..എങ്കിലും ശ്രമിയ്ക്കാം...

സസ്നേഹം
രഘുനാഥന്‍

Gini പറഞ്ഞു...

Nice one.. :)

mukthaRionism പറഞ്ഞു...


കഥ ഇഷ്ടമായി.

Akbar പറഞ്ഞു...

ഓരോ രംഗവും മനസ്സില്‍ കാണും വിധം സൂക്ഷമായ കാഥാഖ്യാനം. മഞ്ഞു മലയില്‍ ഒരു പട്ടാളക്കാരന്‍ അനുഭവിക്കുന്ന കഷ്ടതകളുടെ ശരിയായ ചിത്രം ഈ കഥ കാട്ടിത്തരുന്നു.

രമേശ്‌ അരൂര്‍ പറഞ്ഞു...

BIG SALUTE TO INDIAN ARMY ..JAI HIND...

ente lokam പറഞ്ഞു...

ഒരിക്കല്‍ ഒരു മലയാളീ ജവാന്റെ അനുഭവം കെ എം റോയ്‌ എഴുതിയത് വായിച്ചു..യുദ്ധത്തിനു ശേഷം അവധിക്കു വരുമ്പോള്‍ ഉത്തരേന്ത്യന്‍ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷന്‍കളില്‍ ജനങ്ങള്‍ അവരെ പൂമാല ഇട്ടു സ്വീകരിക്കുന്നതും നാട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍ നീ ഇപ്പോഴും ജീവിച്ചിരുപ്പുണ്ടോ എന്ന് തമാശ ചോദിക്കുന്നതും...കാരണം യുദ്ധം എന്തെന്നും അതിന്റെ ഭീകരത എന്ത് എന്നും അറിയാത്ത ഭൂമി ശാസ്ത്ര പരമായി സുരക്ഷിതമായ ഇടം എന്ന് ആണ് മലയാളികള്‍ നമ്മുടെ നാടിനെപ്പറ്റി അഹങ്കരിക്കുന്നത് അത്രേ...

ഈ കഥ മനസ്സ് പൊള്ളിച്ചു..ആയിരം പ്രണാമങ്ങള്‍ നമ്മുടെ കാവല്ക്കാര്‍ക്ക്...അവര്‍ ഉറങ്ങുന്നില്ല..അത് കൊണ്ട് നമുക്ക് സുഖം ആയി ഉറങ്ങാം.......രഘു..അഭിനന്ദനങ്ങള്‍..നോവല്‍ ആയോ കഥകള്‍ ആയോ ഇനിയും ഇത്തരം പങ്കു വെയ്ക്കല്‍ ഉണ്ടാവട്ടെ...

ഇസ്മായില്‍ കുറുമ്പടി (തണല്‍) shaisma@gmail.com പറഞ്ഞു...

കണ്മുന്നില്‍ സംഭവിച്ചപോലെ തോന്നിപ്പിക്കും വിധമുള്ള രചനാ ശൈലി ഇഷ്ടമായി.
ഒപ്പം ഉള്ളില്‍നിന്നു ഒരു നടുക്കവും !!

പട്ടേപ്പാടം റാംജി പറഞ്ഞു...

വളരെ നാളായി ഇവിടെ വന്നിട്ടും എന്തെങ്കിലും വായിച്ചിട്ടും എന്ന് തോന്നുന്നു.
കാവലിരിക്കുന്നവന്റെ മനസ്സ്‌ മനസ്സില്‍ പതിയും വിധമുള്ള അവതരണം. കൊച്ചു കൊച്ചു സന്തോഷങ്ങള്‍ക്ക് കാതോര്ത്തിരിക്കുമ്പോഴും പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടിപ്പുകള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം മനസ്സില്‍ മായാതെ.

Sulfikar Manalvayal പറഞ്ഞു...

ഓരോ രംഗങ്ങളും സസൂക്ഷ്മം പറഞ്ഞു. മഞ്ഞില്‍ പൊതിഞ്ഞ ഗ്രാമത്തിന്‍റെ മനോഹാരിതയും ചീറിപ്പായുന്ന വെടിയുണ്ടയുടെ ഭീകരതയും മനസ്സില്‍ തട്ടും വിധം പകര്‍ത്തി. നമ്മുടെ ജീവന്‍ കാക്കുന്ന ജവാന്മാര്‍ക്ക് സല്യൂട്ട്.

രഘുനാഥന്‍ പറഞ്ഞു...

@ നന്ദി ജിനി ഗംഗാധരന്‍
@നന്ദി മുക്താര്‍ ജി
@നന്ദി അക്ബര്‍ ജി
@നന്ദി രമേശ്‌ അരൂര്‍ ജി
@ എന്റെ ലോകം: നന്ദി.
ലീവിന് വരുന്ന പട്ടാളക്കാരെ കണ്ടാല്‍ "കള്ളുകുപ്പി നിറച്ച പെട്ടിയുമായി വരുന്ന ആള്‍" എന്ന നിലയിലാണ് ആളുകളുടെ സമീപനം. വെറും രണ്ടു മാസത്തെ ലീവിന് വരുന്ന ആ മനുഷ്യന്‍ ബാക്കിയുള്ള പത്തു മാസം എങ്ങിനെ കഴിയുന്നു എന്നാരും ചിന്തിക്കാറില്ല. റിസര്‍വ്വേഷന്‍ കിട്ടാതെ വെയിറ്റിംഗ് ലിസ്റ്റുമായി ട്രെയിനില്‍ കയറിയ പട്ടാളക്കാരനെ കണ്ടാല്‍ ടി ടി മാര്‍ ആദ്യം ചോദിയ്ക്കുന്നത് കുപ്പിയുണ്ടോ എന്നാണ്. കുപ്പി കൊടുത്താല്‍ റിസര്‍വ്വേഷന്‍ റെഡി അല്ലെങ്കില്‍ വെറും നിലത്തു ബെഡ് ഷീറ്റ് വിരിച്ചു കിടക്കാന്‍ പോലും അവര്‍ സമ്മതിയ്ക്കില്ല.

@ നന്ദി തണല്‍..
@ റാംജി സാര്‍...കഥ വായിച്ചതിനും കമന്റു എഴുതിയതിനും നന്ദി..
@ സുല്‍ഫി മണല്‍വയല്‍.. അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ക്ക് നന്ദി

"ഈ പോസ്റ്റിലെ നായകന്‍ കിഷന്‍ സിംഗ് ഒരു സാങ്കല്‍പ്പിക കഥാപാത്രമല്ല. ഉഗ്രവാദിആക്രമണങ്ങളില്‍ രാജ്യത്തിന്‌ വേണ്ടി ജീവന്‍ ബലി നല്‍കിയ അനവധി വീരജവാന്മാരില്‍ ഒരാളാണ് . അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ പോസ്റ്റില്‍ വീഴുന്ന ഓരോ കമന്റും മഞ്ഞു മലകളില്‍ ഇപ്പോഴും ജീവിതം ഹോമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അനേകം കിഷന്‍ സിംഗുമാര്‍ക്ക് വേണ്ടി ഞാന്‍ സമര്‍പ്പിക്കുന്നു"

സസ്നേഹം
രഘുനാഥന്‍

ശിഖണ്ഡി പറഞ്ഞു...

ഇന്നത്തെ ആദ്യ വായന... അത് എന്തായാലും വെറുതെ ആയില്ല.

Jefu Jailaf പറഞ്ഞു...

ഹാറ്റ്സ്‌ ഓഫ്‌. പ്രകൃതിയും, വികാരങ്ങളും ഇഴയിട്ട ഒരു വായനാനുഭവം. പാഞ്ഞുവന്ന വെടിയുണ്ടകൾ ചെവിക്കരികിലൂടെ പാഞ്ഞുപോയ പ്രതീതി. ഹൃദയത്തിൽ തട്ടിയ ഒരു പോസ്റ്റ്‌. ജയ്‌ ജവാൻ..

Jefu Jailaf പറഞ്ഞു...

ഹാറ്റ്സ്‌ ഓഫ്‌. പ്രകൃതിയും, വികാരങ്ങളും ഇഴയിട്ട ഒരു വായനാനുഭവം. പാഞ്ഞുവന്ന വെടിയുണ്ടകൾ ചെവിക്കരികിലൂടെ പാഞ്ഞുപോയ പ്രതീതി. ഹൃദയത്തിൽ തട്ടിയ ഒരു പോസ്റ്റ്‌. ജയ്‌ ജവാൻ..

ajith പറഞ്ഞു...

ജയ് ജവാന്‍

പ്രണാമം

viddiman പറഞ്ഞു...

കഥ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു..

Unknown പറഞ്ഞു...

അങ്ങനെയും ജീവിതങ്ങൾ. രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെയും മറ്റുള്ളവരുടെയും ആത്മാർത്ഥതയില്ലാത്ത പ്രശംസകളല്ലാതെ അർഹിക്കുന്ന പരിഗണന കിട്ടാത്തവർ.

ഒരു കുഞ്ഞുമയിൽപീലി പറഞ്ഞു...

മിഴിയടക്കാത്ത ആത്മാര്‍പ്പണത്തെ കാണിച്ചു തന്ന കഥ .ആശംസകള്‍ ഒപ്പം എല്ലാ നന്മകളും നേരുന്നു ഈ കുഞ്ഞു മയില്‍പീലി

രഘുനാഥന്‍ പറഞ്ഞു...

@നന്ദി ശിഖണ്ടി...:)
@നന്ദി ജെഫു
@നന്ദി അജിത്‌
@നന്ദി viddiman
@നന്ദി സുമേഷ്
@നന്ദി ഒരു കുഞ്ഞു മയില്‍‌പീലി

Pradeep Kumar പറഞ്ഞു...

തൊപ്പിയഴിച്ചു പ്രണാമം....
സൂക്ഷ്മനീരീക്ഷണ പാടവത്തിനും, ആഖ്യാനമികവിനും.....

കൈതപ്പുഴ പറഞ്ഞു...

മലയില്‍ ഒരു പട്ടാളക്കാരന്‍ അനുഭവിക്കുന്ന കഷ്ടതകളുടെ ശരിയായ ചിത്രം ഈ കഥ കാട്ടിത്തരുന്നു. രക്തസാക്ഷികൾക്ക് പ്രണാമം...!

മാണിക്യം പറഞ്ഞു...

എന്തിനും ഏതിനും സമരവും ബന്ദും നടത്തുന്ന മലയാളിയ്ക്ക് മനസ്സിലാവുമോ അവന്‍റെ സുരക്ഷയ്ക്ക് വേണ്ടി ദിനരാത്രങ്ങള്‍ കാവല്‍ നിന്ന്‍ ജീവന്‍ വെടിയുന്ന ധീര ജവാന്റെ വില ?

ജയ്‌ ജവാന്‍!

FlameWolf പറഞ്ഞു...

അതിര്‍ത്തി കാക്കുന്ന പട്ടാളക്കാരന്റെ പീഡാനുഭവങ്ങളെപ്പറ്റി നമ്മള്‍ എത്ര അറിവില്ലാത്തവര്‍ എന്നറിഞ്ഞത് ഇതു വായിച്ചപ്പോഴാണ്. വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു.